Merhaba Cihangir. 
Keyifli bir öykü kaleme almışsın. Öncelikle bunu söyleyeyim. Finaldeki konuşmada baya eğlendim. Umut’un rahatlığı, Murat’ın adeta “Harbi ne yaptım lan ben?” durumu keyifliydi. Güzel bir noktadan yakalamışsın temayı. Farklı olmuş.
Bir okur olarak Murat’ın babasına karşı kinini ya da öfkesini ve yahut kırgınlığını biraz daha okumak isterdim. Benim için eksik kalan tek kısım bu öykünde. Daha doğrusu bana yetmedi diyelim
Öyküyü Umut üzerinden anlatmışsın lakin dayanağın Murat’ın durumu. Bu da öyküyü bitirince ; “Neden Murat değil de Umut üzerinden öyküyü anlattı acaba?” sorusunu doğurdu kafamda. Umarım kendimi anlatabilmişimdir
Eline sağlık tekrar. Görüşmek üzere