Merhaba Ufuk 
Hem eleştirilerimle, hem övgülerimle geldim öykünüze.
Giriş, hızlı ve etkiliydi. Konuşmaların bittiği kısımdan, birinci bölümün sonuna kadar iyi bir içsel yolculuk, herkese tanıdık gelebilecek ve kendinden parçalar bulabileceği bir karakter, kesinlikle şahane tasarlanmış cümleler buldum. Hatta imla olarak sanırım hiçbir sıkıntı yoktu bu bölümde.
İkinci bölüme geçtiğimde, tanıdık mekanlarda, tanıdık insan manzaralarında dolaşmanın keyfini tattım. Ama ilk bölümdeki kusursuzluk sekte aldı. Sanki daha hızlı yazılmış ya da redaksiyonu az yapılmış bir bölümdü.
Finalin rüyaya evirilmesinden korktum. Aklımdaki hava tam anlamı ile dağılırdı. Güzel bir yanıltıcı oldu. Bence Ufuk’un kaleminin tanıdık yüzü tam orada devreye girdi ve gerginliği silkeleyip atarak, mizahi tınıyı verdi.
Genel anlamda temanın kullanımını ana hatta oturtmanızı; ama sanki bir figüranmış gibi davranmanızı sevdim.
Vazonun düşme sahnesi çok iyi anlatılmıştı.
Tebrik ediyorum, ellerinize sağlık.
Sevgilerimle
1 Beğeni