Sevgili @merveriii,
Öykünüzün ruhumda bıraktıklarını ifade eden bir kaç emoji ile yorumuma başlamak istiyorum ben de. Şöyle ki: 
Öncelikle kadın yazarlardan güldüren öyküler çıkması bir kadın olarak beni çok mutlu ediyor. Doğduğumuz coğrafyanın (belki de gezegenin) bize mirası olarak belli alanlarda önceliği erkeklere bırakmışız ve bu beylerin takdirlerini de zor kazanmışız nesiller boyunca. Bu yüzden keyifli girişi, alaycı, esprili ilk bölümü çok beğendiğimi belirtmek istiyorum.
@Orhan Pamuk’la atışma kısımlarına çok güldüm. (Kendisini etiketledim, rakibini görsün ve bu gece de gözüne uyku girmesin diye😆).
Bahçeli matematiği, İmamoğlu optimistliği, Jay Z, Trump açıklamaları çok naif dokunuşlar olmuş.
Seçki temasının zorluğundan başlayarak giriş yaptığınızı okuyunca, diğer aylarda da bu tarz öyküler vardı, acaba bunun farkı nedir diye düşünerek okumaya başlamıştım. Ancak hemen ardından kedilerinizin sarkastik müdahaleleri geldi ve de çok iyi geldi. 
Şahsen kedilerden korkan bir çocukluk geçirdim ve kendilerine yaklaşmaktan halen çekinirim ama bugün ben de bir yakınımın kedisiyle başbaşa kaldığımda bu masumiyetten nasıl yıllarca uzak kaldığımı sorguladım. Üstüne sizin öykünüzdeki tatliş kediler denk geldi. Hayatta boş tesadüf yoktur belki de, değil mi?
Böyle güzel kedileri de öyküye çekerek fabl türüne selam vermenizi, naif ve ayrı dünyaların insanlarının (gerçek anlamda) aşk hikayesine temas etmenizi de ayrıca beğendim. Eyüp Sultan ve uçan daire, böyle bir ilhama da “vay be” demek lazım sanırım. Tebrikler.
Sanki daha devam edebilirim gibi ama öykünüzden bile uzun bir yorum olmasın diye duruyorum.
Elinize, kaleminize sağlık,
İlhamınız hiç bitmesin, kediler yoldaşınız olsun