Merhabalar Elif,
Her temayı kendine has bir tarzla yorumlayışını keyifle takip ediyorum. Öykülerini okurken çoğu zaman metne gömülü birçok fikir olduğunu seziyorum. Seni okurken zamanla bu gömüleri bulmaya çalışmak gibi bir hedefim oldu diyebiliriz. Bir rengin peşinden nerelere gidebiliriz? Epey uzaklara sürüklenebiliriz sanırım. Bir çocuğun dünyayı algılayış şeklindeki masum takıntılar kaleminle farklı bir tona bürünmüştü.
Metnin sonunda kendi içimde bir sorguya düştüm. Vicdanın keşfi mi yoksa doğru ile yanlış arasındaki rengin gride gezinmeye devam edemeyecek olmasını anladığımız o an mı mühim kestiremiyorum aslında. Ki kendi çocukluğuma döndüğümde bu noktayı nasıl aştığımı anımsamıyorum elbette.
Sonuç olarak senin kaleminde renklerin efsunu ve minik kelime oyunları birleştiğinde turuncuya bulanmış bir özgünlük çıkabiliyormuş demek ki 
Kalemine sağlık, ilhamla kal!