Merhabalar;
Öykünüzü beğendim. Bir solukta okunan ve sıkmayan bir öyküydü. Garip bir şekilde, Patrick Rothfuss 'un Sessizliğin Müziği kitabındaki anlatıma çok benzettim… Kralkatili Güncesini okudunuz mu bilmiyorum, seri okunmadan Sessizliğin Müziği okunabilir mi emin değilim ama bu öykünüzü okuduktan sonra, okusanız çok beğeneceğinizi düşündüm.
@Dipsiz ile aynı soruları yaşamışım öyküyü okurken kafamda. Fakat bu açıklamanızı okuyunca öykünüz kafamda şekillendi ve bütünü görebildim. Belki de bu açıklamayı, bir şekilde öykünün içine daha fazla yedirmek gerekirdi bilemiyorum. Konunun profesyoneli olmadığım ve hatta acemiliğinin bile acemisi olduğum için belki düzgün veya anlaşılır ifade edememiş olabilirim bunu.
Genel olarak ucu açık biten hikayeleri çok severim. Yani net bir sonu olmayan, her okuyana farklı bir devam düşündürebilecek hikayeler. Bu yüzden sonunu çok beğendiğimi söylemeliyim.
Kaleminize sağlık… 