Öykünüzü beğendim. Duyguları yaşatıyordu. İlk kısım mikro ayrıntılara inerken isyanlı bir dram hissettirdi niyeyse bende. Özellikle karıncaların olduğu paragrafta,şirazesinden çıkmış hayat kaygısı ekseninde varoluşsal bir sorgulama var gibiydi.
Kurgu kısım ise felsefik/durgun dram taşıyan ilk kısımdan ‘Hakuna matata’ tamtamları çalan bir moda ani geçiş yapar gibi oldu.
Hikayenin sonuna dair; kız gitsin Toprak kalsın. Yıllar sonra kız sıkı bir hayvan hakları savunucusu olarak tekrar dönsün, ardından istemeden de olsa Toprak’ın abisini de getirsin. Toprak da ‘Ormanın Çocuğu Mogli’ tarzında bir kimliğe bürünmüş olsun. 
Kaleminize sağlık.
1 Beğeni