İlginç olmuş. Edebiyatta kökleri olan bir öykü gibi ayrıca ciddi bir şizofren anladığım kadarıyla.
Ben daha çok anlatıcı tarzı ile ilgilendim. First person anlatımlarda benim de yaşadığım bir ikileme düşmüş olabilirsiniz.
1-Yani adam kendisini ve eylemlerini anlatsın mı?
2-Ama zaten o yapıyor bu eylemleri kime anlatasın kendisine mi? Okuyucudan haberdar mı değil mi?
Bence adam kendisini okuyucuya anlatmalı. Bu öyküde ise anlatıcı daha çok bir iç ses. Benim de böyle öykülerim var. İyi ya da kötü değil bir seçim meselesi bu. Hatta adamın psikolojik durumuna iyi de uymuş.
Herşeyin sonunda edebi bir eser olmuş çala kalem değil, tebrik ederim.