Bir Yokoluş Alegorisi (Deliryum)

Selam Müge,

Öncelikle ve özellikle içerik açısından birinci sınıf bir işle karşı karşıyayız.
Her ne kadar öykünün adı bize bir rehber olarak hizmet etse de ben yine de öykünün o tekinsiz iç dünyasında kaybolmayı yeğliyorum.

Funda ve Kürşat’ın örneklerine daha bir çoğu eklenebilecek harika betimlemeler okuyucunun duygu dünyasını zenginleştirerek öyküyle bağ kurmasını sağladığı gibi hayal gücü de yine okuyucuyu hayrete düşürüyor.

Ama hem iyi hem de kötü bir şey olarak başlık bizi bu dünyada tutuyor.
Temayla bağlantı da dolaylı ama nitelikli bir şekilde kurulmuş.

Burayı inanılmaz beğendim. Hem iyi düşünülmüş hem de bu karanlık öyküde bir kara mizah olmuş.

Sonunu ben biraz Descartes’e bağladım ama son cümlenle oraya da bir şerh düştün galiba. Ama his, şüphesiz karşımızdaydı.

Tek bir eleştiri yapayım; bir iki yerde cümle yapısında okuma ritmimi bozan yerler oldu. Konuşma dilinde anladım yazılanı ama yazıda aynı doğallıkla oturmamış olabilir.

Kalemine sağlık
Görüşmek dileğiyle…

3 Beğeni