Sevgili Dilek,
Niye yazıyorum diye düşünürüm bazen. Zorulu bir uğraş olduğu kesin. Herkese de beğendiremiyorsun. Üstelik her hikayeye başladığımda anlatacaklarımı ben bile bilmiyorken sonunu getirip getiremeyeceğimden hiç bir zaman emin olamadığım halde hala niye yazıyorum? Bunu genel bir cevabını şimdiye kadar bulamasam da her bir hikayemi kendi içinde değerlendirdiğimde onları neden yazdığımı biliyorum. Bazen mutluluk bazen bir acının tesellisi bazen de sadece o karakteri olmak istediğim için yazıyorum. Senin öykünde de böyle bir hissiyat edindim. Sanki kahraman sensin ve kendin için özellikle yazdın.
Hikayen için diğer notlarımı da buraya bırakayım:
-ilk başta italik sonra normale dönmen biraz düşündürdü beni. İtalik’in bittiği yerin özel bir anlamı var mı diye düşündüm, bulamadım
-Olay akışları arasında briaz kopukluk var sanki - yani bazı yazdığın yerlerden sende tam emin olmamış gibisin-
-karakterlerin kurgulanmasın bir kez daha ziyaret etmek isteyebilirsin belki onların esas motivasyonlarını okuyucuya tam olarak geçirmek kahramanın içinde bulunduğu durumu anlamayı kolaylaştırabilir.
Eline ve düş gücüne sağlık
Sevgiler
Dipsiz