Selam Çağatay.
Müthiş bir anlatımın var. Bayıldım. Yer yer çok güldüm, yer yer rahatsız oldum.( Ki bu amacına ulaştığın anlamına geliyor bence 
Bildiğimiz ama bilmezden ve görmezden geldiğimiz çok şeyi suratımıza suratımıza vurmuşsun. Adeta şamar oğlanına çevirmişsin okuyanı. 
)
Kitabı alıyorsunuz, kahvenizi söylüyorsunuz ve sonrasında güzel ışığı yakaladığınız vakit patlatıyorsunuz fotoğrafları. Entelektüel olmak zorunda değilsiniz, fakat entelektüel görünmenin bir zorunluluk olduğunu inkâr edemezsiniz. Aksini iddia edemediğiniz gibi, aksinin iddia edilmesini teklif dahi edemezsiniz.
Bayıldım bu kısma.
“Ta kendisi, ya sen dostum?” diyorum. Dostum iyidir, babacandır, kanka yavşaklığına, hacı samimiyetine sahip değildir. Bir sıcaklık verir ama alttan da sopayı gösterir, mesafeni koru der. Cüzdanımdaki kimlik ve üzerimde taşıdığım takımla da uyumludur aynı zamanda.
Gülmekten kramp girdi. Ne güzel tespitler bunlar
Son olarak şu kısım beni ayrıca mest etti
Özet
anahtar taşıyıcısı Sevgi
Kalemine yüreğine sağlık