Elif merhaba,
Önceki öykülerini de okuyan fakat onları okurken zorlanan (bütünüyle benim kafasızlığım, senlik bir şey değil) biri olarak bu öykünü çok beğendim. Hatta sanıyorum ki en çok beğendiğim öykün bu oldu.
Oncle yüklemin gelmesi için Hébé’ye yalvarmalıydı.
“Başka çarem yok,” diyordu, “kelimelerim bana ihanet ediyor.”
Zorlama olmayan güzel cümleler.
Öykünü okurken öykümü yazmaya başlamadan önceki bazı kaygılar geldi aklıma fakat onları bilahare sorarım sana. Bu tema, diğerlerine kıyasla son derece tutucuydu bana kalırsa, özellikle tür bakımından. Hakkını vermişsin.
Eline sağlık ^^