Murat selam.
Yorum için teşekkürler. Aslında bu öykü @Muge_Kocak nin geçen ayki öyküsünden esinle yazıldı. Hatta öyküyü göndermeden önce Müge ile paylaştım; benzeyip benzemediğini sordum, gönderip göndermeme konusunda kararsız kaldığımı söyledim. Onun öyküsünde de yoğun bir yalnızlık duygusu ağır basıyordu. Müge sağ olsun benimle çok güzel ilgilendi. Benzerlikleri gördüğünü ve mutlaka göndermem gerektiğini söyledi. Gerçeküstü bir şeyler yazacağımı biliyordum, yalnızlık olgusu bunu tescilledi diyeyim.
Ben bu yorumu dünden beri okuyorum aslında. Tam nasıl cevap vereceğimi bilemedim, yanlış bir cevap vermek istemedim. Bu sabah Çavdar Tarlasında Çocuklar’ı sipariş ettim. Senin çok önce, yine böyle bir yorumda bahsettiğin Bukowski’nin Factotum’unu da alıp okumuştum. Bakalım nasıl bir benzerlik yakalayacağım.
Asıl meseleye gelirsek. Öncelikle ben her yorumumuzda ufak bir eleştiri olması gerektiğini düşünüyorum. Bunu @gayekcelik ye de söylemiştim. Ben burada çok değerli insanlar tanıdığımı, iyi arkadaşlıklar kurduğumuzu düşünüyorum, bilmiyorum. Bu nedenle birbirimize bazen fazla iyimser davranabiliyoruz. Sen de çok dikkatli konuşuyorsun, çok naziksin teşekkür ederim. 
Ama eleştiri gerekli. Aynen böyle; kırmadan, nazikçe… Ben bu öyküde metaforlar ön planda olsun istedim. Daha önce de bu sembolizmi yine kullanıyor, seviyordum ama bunu senin dediğin gibi çok küçük nüanslarla, pek hissettirmeden veriyordum sanırım. Bunda belki de biraz abartmışımdır; sanıyorum gerçeküstü bir metin olduğunu için bu hale geldi.
Neyse uzattım biraz. Teşekkür ederim. Bu ay yazabileceğimi pek sanmıyorum ama mutlaka öykülerinizi okuyacağım. 
Ha bu arada…
Romana ne dersin? Görüşürüz.