Biraz geç kalmış bir yorumla merhaba. 
Bu sefer daha sade daha tadında bir bilimkurgu öyküsü olmuş. Beğendim ben. Bu arada bu birinci tekil şahısla okuduğum ilk öykün ve o açıdan başarılı olmuş diyebilirim. Sadece öykünün genelinde bir çabuk yazılmış hissiyatı var. Sanki bir kısa film texti gibi, sonlara doğru iyice salınıp sadece diyaloğa dönmüş. Bu bilinçli miydi bilmiyorum ama belki biraz daha uğraşılabilir üstünde. Orkun’un iç hesaplaşmalarını daha çok görmek isterdim. PKD’nin Bay Uzay Gemisi geldi aklıma. Okumadıysan o öyküyü şiddetle tavsiye ederim. 
Bu öyküdeki fikirle ilgili bazı düşüncelerim ve bir sorum var.
Geminin yapay zekâsıyla ilgili bir paradoks var bence ortada. Aklıma şu soru geldi: Bu geminin bir operatöre gerçekten ihtiyacı var mı? Yapay zekâ bence Orkun’un yapabileceği işlerin çok daha üstünde bir kapasiteye sahip. Bir de mesele çöpçülük/hurdacılık olduğundan bence çoktan otomasyona bağlanmalı bu durum. Anormal durumları rapor eden bir sistem düşünüyorum sadece. Tabii benim düşüncelerim bunlar; sadece bahsedeyim dedim. Sen ne dersin merak ediyorum.
Bu ay görüşür müyüz bilmem, yoğun işlerin ve tatilin ardından Seçki’ye dönüş yapayım diyordum ama bu ayın konusunu hiç beğenmedim. Umarım görüşürüz. 