Enfes bir öykü olmuş Türker. Üslûp ve kelimeler başta olmak üzere birçok şey değişmişe benziyor. İyiden daha iyiye gitmişsin emin adımlarla.
Nihayet ihtiyar hayvanın sırtına yerleştiğinde öne eğilip atın kulağına fısıldayarak hareket etmesini sağladı. İğdiş yürümeye eriniyor, her adımında mevsimler dönüyordu. Bir süre sonra binicisinin vazgeçmeyeceğini anlamış olacak ki, biraz daha hızlandı. İlerledikçe yanından geçtikleri ağaçların yaprakları dökülüp dalları kuruyor, yerlerdeki otlar sararıyor, çevredeki çiçekler soluyordu. Her adımla birlikte ağaçlar, çiçekler ve otlar durumlarını etraflarındaki türdeşlerine yayıyor, gittikçe genişleyen bir çember halinde ölüm sessizce yayılıyordu.
Özellikle şu kısım ateş ediyor. Eline sağlık, arayı çok açma ^^