Sevgili @muhatakur
Okumak ne kadar subjektif. Benim ilgimi çeken de başlık oldu ve analiz yazılarına benzediği için okuma isteği doğdu. Bu senin okuyacağım ilk öykün ve sanırım beni de daha önce okumadın. Bu yüzden seninle daha önce tanışmadığımızdan Seçki’de arada sırada yazdığım bir şeyi seninle paylaşmak isterim.
Seçki, farklı yaş gruplarından (nedense bana gittikçe gençleşiyor gibi geliyor), kendine has ilgi alanlarına sahip yazarların oluştırduğu bir atölye olduğunu görüyorum. Seçki yazarları bazen kollektif bir canlı gibi bazen bilimkurguya bazen polisiyeye bazen de gerçekçi yazıma kayıp edebiyat dğnyasında kendilerini deneyecekleri yeni alanlar içinde gezinebiliyorlar - ki bu yönünü de çok özel bulurum. Bu yüzden okumak ve paylaşmak konusunda herkesin cömert olması gerektiğini düşündüğüm gibi üzerime düşeni de yapmak isterim. Aşağıdaki yorumlarımı bu bağlamda yazdığımı bilmeni isterim:
Ekmek kırıntıları olağanüstü güçlere sahip ise geriye kalan son bayat ekmek parçası olduğunun belirtilmesi sanki ekmek kırıntılarının hikayedeki yerini sanki biraz sınırlamış gibi geldi bana nedersin? O kırıntıların olağanüstü olması o kadar güzel bir fikir ki 
Burada şöyle bir ekleme belki bu geçişi okuyucunun içselleştirmesine yardımcı olabilirdi “ya da Hasan ekmeğin kutsal güçleri olmasını dilemişti…” böylece hikayeyi gerçekliğe bağlamak okuyucunun zihninde de karşılık bulabilir.
@Aremas yukarıda oldukça teknik olarak açıkladığı için burada tekrarlamadığım konulara da katılıyorum.
Bunun dışında içimde sosyal adaletsizliğe dair hissettiğim ve vicdanımı her defasında zorlayan ne varsa oraya dokunan bir hikaye oldu. Önemli olan da herşey bir yana bize dokunması zaten. Bu öyküde bunu başarıyla yerine getiriyor.
Elinize ve düşgücünüze sağlık
Sevgiler
Dipsiz