Merhaba.
Bu ay okur olarak katıldığım seçkide ilk yorumum size olsun.
Öykünüzün kahramanı küçük, tatlı ve garip Hamza’yı gözümde canlandırmak zor olmadı. Aklıma bu soyutluğu yerleştirdiğiniz için teşekkürler öncelikle. O bizim gibi yapmayıp, kendi bildiği ve inandığı yolda ilerleyebilmiş. Adadığı icadı uğruna ölümü bile göze almış ve bize acı gelse de mutlu ölmüş. Önemli olan da bu bence. Herkes mutlu ölmeli. Yaşın bir önemi yok sanırım.
Öykünüzün damağımda bıraktığı tat; hüzünlü ve güzeldi. Yalnız öykünüzün sonu biraz aceleye gelmiş. Hamza göğe doğru yükseldiğinde kısa süren yaşamında ondan uzaklaşanlardan ilk defa kendisi uzaklaşmış, herkes küçülürken o büyümüştü. Öykünün en önemli ve merakla beklenen kısımları bence daha uzun tutup, daha vurucu bir son ile noktalanabilirdi. Bunu da eminim ki yapabilirdiniz.
Yüreğinize sağlık. Önemli olan okuduktan sonra okunanların zihinde tat bırakabilmesi. Şu an Hamza’nın uçan dairesini inceliyorsam bunu başarmışsınız demektir.
Sevgiler…