Merhaba @Kursat_Akbulut
Son okuduğum öykülerin birbirine ne kadar benzediğini fark ettim. Mesajların ortak noktası iyiliğin kazanması, kötülüğün yok edilmesi. Umarım böyle olur ve bu dileğim ölümden değil ama umuttan gelir.
Sanırım seçkideki ilk öykün. Hoş geldin.
Ben galiba biraz eski kafalıyım bu nedenle yukarıda arkadaşların yazdıkları yorumlardan biraz ayrı düşüyorum. Bir okur olarak görüşlerimi paylaşıyorum, ister dikkate alırsınız isterseniz de bir kenara atarsınız, seçim sizin 
Öncelikle, dili kullanırken özenli olduğun dikkatimi çekti. Kelimelerin savrulmuyor, cümlelerini dengede tutuyor. Her ne kadar tekrarlamalara düşsen de, bunlar düzeltilemeyecek şeyler değil. Bu söylediğimi kendim içinde uyguluyorum; Stephen King’in %50 kuralıydı yanılmıyorsam. İlk taslaktan baya bir temizliyormuş yazdıklarını. Böylece metni tekrara düşmüyor ve sadeleşiyor. Belki faydalı olur diye paylaşmak istedim.
Anlattığın hikaye ise beni biraz yordu. Giriş paragrafın, sonra keşişin neden üç insan bulması gerektiği, sonsuz bilgeliğe ne zaman kavuştuğu, bunlar netleşmiyor kafamda. İki defa okudum metnini ve bitirmekte biraz zorlandım. Belki benden kaynaklıdır. Şöyle bir çözüm işe yarayabilir: öykünde anlatıcının rolünden kısıp, karakterlerine daha çok söz verebilirsin. Diyaloglar bu işi görebilir ve metninin ağırlığı da kalkar ortadan.
Bir de son bitiş cümlen basit kaçmış. Tekrar göz gezdirmek isteyebilirsin.
“İkiyüzlü insanlar. Hepinizden nefret ediyorum. Umarım kalbinde en ufak bir kötülük olan herkes yok olur!
Tekrar kalemine sağlık
Görüşmek üzere