Sevgili Hilal
Sanırım yazarlığın ilk adımı yazarın kendisinin dünyaya-aileye-arkadaşlara-okula olan eleştirilerini, sorunlarını ve duygusal iniş-çıkışlarını, yazıları vasıtasıyla çözmeye çalışmasıdır. Bu aynı zamanda sağlıklı büyümenin ve büyürken de sağlıklı bir duygusal iç dünyanın oluşmasını sağlayan muhteşem bir armağandır. Böylece büyüme denilen travmanın (ki bu arada ben de bu yaşa geldim ama hala büyüyorum) kontrollü yönetimini sağladıına inanıyorum.
Öykü seçkisine gönderdiğin öykülerinden anladığım kadarıyla genel olarak böyle bir dönemden geçiyor olabilirmiisn? Zaten yazar önce kendisini bitirmeli ki başka kahramanları yazmak için kafasında ve kaleminde yer açsın değil mi 
Mutlu bir yeni yıl dilerim
Eline ve düş gücüne sağlık
Sevgiler
Dipsiz