Selam,
Kasvet’in beğendiği "Beklerken herşeyi yitiren adam"kısmını ben de çok beğendim.
İkinci yeni şiiri, ile Dostoyevski’nin yeraltısının yorucu ama keyifli tamlamalarla bezendiği bir öyküydü. Bunları daha önce de söylemiştim yine söylüyorum çünkü tarzınız böyle ve oturmuş.
Bir eleştiri değil de dertleşme olarak söyleyeyim, intihar teması beni itiyor aslında. Bu kelimeyi hayattan çıkartmak gerekli diye düşünüyorum. Hiçbir şey değmez buna ve herşey eninde sonunda ne kadar kötüye gidiyorsa o kadar da iyiye gidiyor. Kalp atışı gibidir hayat aşağı yukarı, aşağı yukarı. Vazgeçmemek lazım diye düşünüyorum hasılı.
Siz Azerisiniz. Bizler Azerbaycan’ı o kadar da tanımıyoruz diye düşünüyorum yine. Yazdıklarınızda anavatanınızın etkileri var mı? Sanıyorum Türk, İran ve Rus etkileri olan bir ülke ve ben fark ediyorum ki İkinci yeni şiiri, Dostoyevski falan demişim. İran şiiri de ünlüdür mesela.
Herşeyin sonunda elinize sağlık.
Tekrar görüşmek dileğiyle…
Not: Azerbaycan’ın da elbette herşeyden ari bir “kendi” kültürü vardır. Bu açıdan alınmayın. Burası da bildiğiniz gibi çok farklı kültürlerden etkilenmiş bir yer sonuçta.