Merhaba,
Çok klasik bir yorum olacak ama öykünüzü çok beğendim. İlk baştaki şiirsel tempoyu bozduğunuz an bence cuk oturmuş, başkalarını bilmem ama ben gülümsedim.
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! H…
Lan!
Düştüm!
Konuyu anlatırken, farklı bölümlerde uyguladığınız farklı anlatımlar da öykünüze çok uymuş.
Yukarıda **MuratBarisSari’nın yaptığı bu yoruma da katılıyorum.
Fiil kipleri de öyküde başka, belgesel kısmında farklı olmuş sanırım. Bilerek yaptıysanız olağanüstü diyebilirim. Değilse de akışı bomamış.
Bir kaç harf eksikliğine rastladım, ama çok önemli şeyler değil.
Tek bir önerim olacak: Barış öykünüzün başındaki anlatımında, bize iç dünyasıyla, o an hissettikleriyle ilgili bir akış okuturken korktuğuyla ilgili bir bilgiye rastlamıyoruz. Ve düştükten sonra Tufan’ın kaçtığını söylüyor. Öykünün ilerleyen bölümünde, aşağıdaki cümleye rastlıyoruz.
Cankurtaran arkadaşlarından ikisi kasti bir yaralama amacıyla onu korkutarak kayalıktan düşmesine sebep olmuştu.
Bu bölümü kafamda oturtamadım. bağlamak için, belki, ya korkmasıyla ilgili bir kaç duygu eklemeyi düşünebilirsiniz ya da bu cümleyi doğrudan kasten ölümüne sebebiyet vermiş ve itmiş olarak düzenleyebilirsiniz.
Dediğim gibi bu sadece küçük bir öneri.
Tekrar tebrikler ve elinize sağlık
Müge