Canım Alperen,
Ben bu öykünü çok sevdim. Öykünün mesajı ise öyle yerli yerindeydi ki okurken tebessüm ettim. Öykü ilerledikçe hüzünlendim. Duyguyu aktarmış olman çok başarılı.
Hepimizin hayatına dokunan bir Emilio var, değil mi? Bir de bizi aynılaştıran toplumumuzun kaçınılmazları var. Bir gün geliyor hani eski resimlerimize bakıp kendimizi özlüyoruz, değişmişiz, sıradanlaşmışız. Halbuki ne kadar özeldik, tertemizdik… Özünde doğruları söyledikçe teker teker elendik, dışlandık toplumdan ve sonunda yenildik, aynılaştık. Masal kitabımıza sarıldık, ona mektuplar yazdık.
Tebrik ediyorum canım kardeşim. Güzel öykülerin olsun hep! Sevgilerle!