Merhabalar.
Yine her yönüyle harika bir öykü. Bana kendi öykülerimden birini anımsattı. Bu atmosferi çok severim, özellikle çöl ortamını; o ıssızlıkta öylece yürümek bile başlı başına bir öykü olabilir. Ufuk’un da söylediği gibi metin üzerindeki emeği ele veriyor.
Benim de hayal kırıklığım finaliydi. Ne gerek vardı, dedim kendi kendime. Ortam, öykü ne kadar da güzeldi oysa. Finalde parmakların arasında kum diyerek yine de olayların gerçekliğine gönderme yapmışsınız lakin hiç tatmin olmadım, yalan yok. Neden; çünkü çok beğendim; başlı başına kendine ait olmasını istedim öykünün.
Sözlerim beğeniden kaynaklı, eleştiri için yazılmış şeyler değil. Gelecek seçkilerde de görüşebilme umuduyla.