Kısa yazılmış öyküleri okumak daha hoşuma gidiyor benim. Bir de iyi bir finale sahipse…
Öncelikle babanın kızıyla ilgili diyaloglarını sevdim. Tam kızını koruyup kollamak isteyen bir baba. Kızı ise savunmasız ve güçsüz. Okurken başlarına garip bir şeyin geldiğini anlayabiliyoruz ama öyle bir final beklemiyordum, güzeldi.
“Hepsini dinle tamam mı? Kelimesi kelimesine. Soracağım bak bitirince! Öyle arada uyurum falan yok. Başlıyorum bak tamam mı? Kızım tamam mı? Kızım?”
Bu cümle öyküyü bitirdikten sonra çok hoşuma gitti. Tatlı ve duygu dolu bir hikayeydi. Pek kusur göremedim. Sadece hangi şehirde deprem olduğunu belirtseydiniz biraz daha gerçekçilik katabilirdiniz. elinize sağlık.
Esenlikler dilerim