Sevgili @Hasan,
Şimdiye kadar öykü seçkisine gönderdiğin hikayelerdeki kurguların, zamanı kullanma şeklin ve karakterlere yüklediğin misyonlar hep değişken oldu ama sanırım şimdiye kadar ki öykülerinde ortak nokta hep sembollere verdiğin anlam olduğunu düşünüyorum. Kainat yasaları, sekiz köşeli şapka, ulu ağaç, ölmeyen kurt ve şimdi bu ayki temayı hem bir sembol, hem bir karakter hem de bir korku öğesi olarak kullanmışsın. Bu anlamda hikayenin düşlenmesi tarafını başarılı bulduğumu söylemeliyim. Aynı şekilde bu tarafı güçlü olan yazımların, yazarın gözleri önünde canlanan bir olayı aktardıklarına dair bende bir algı oluşmuştur. Belki de bu yüzden yukarıdaki hikayeden iyi bir senaryo çıkar diye düşündüm.
Bununla beraber cümleleri inşaa ederken bazı alışkanlıklarının olduğu gözüme çarptı. Örneğin Yalnız Kurt’u, eve dönen eöğrenciyi ya da burada Tamer’i anlatırken, onlardan bahsettiğin zamanlar cümleyi söylüyor virgül koyuyor ve sonra kahramandan bahsediyorsun;
Bu cümleleri kendi tarzında yazdığını biliyorum ama belki biraz daha okuyucunun işini kolaylaştırmak için cümle yapılarının bir kez daha üzerinden geçmek istersin, diye aklıma geldi.
Eline ve düş gücüne sağlık
Sevgiler
Dipsiz