Merhabalar.
Uzun öykünün uzunluğunu hissettirmemek; sanırım en zoru budur ama bu olduğunda gerisi pek mühim değildir. Yukarıdaki öykü bunun çok güzel bir örneği. Öykünün içindeydim sanki, zaten bu epik ortamı çok sevdiğimden öyküyü beğenmemem pek münkün değil. Bu denli ustaca aktarılmış oluşu da ayrıca memnun edici. Daha çok bilimkurguya yakın bir kalemiz var gibiydi ama yukarıdaki öyküden anladığım kadarıyla pek sınır biçmiyorsunuz kendinize. Öykünün tek kusuru birkaç kez eksik tekrar okuması yapılmış oluşu sanki.
Gulyabani gibi fantastik ögeler hiç hissettirmeden yedirilmiş öyküye; o dünyanın bir parçası gibi. Yeniçeri Hasan’ın öyküsünün sürmesi dileğiyle.
Ellerinize sağlık.