Bazı yazıların yaşları olduğuna inanıyorum. Yazılanları okuduğumda yaşanmışlıkları ve deneyimi görebiliyorum. Hep aklıma bozulma, yozlaşma gelip duruyor son günlerde. Kendi yazımda/yazılarımda da alt anlam olarak çoğunlukla bunu işliyorum. Senin bu metninde de gördüğüm bu. O kadar gerçek ki. Yazım ve teknik açıdan bakmıyorum çünkü dar alana kısa paslaşmalarla yazılarını gönderiyorsun bunu biliyorum. Editörler, redaktörler bunun için var. ben temayı çok umursamıyorum, yönetimin işi o. Beni en çok etkileyen açıkçası Rıfat ve Eda oldu. Rıfat’ın söylediği ve birlikte ağlamaları. O beş kelimelik cümleyi merak ettim.
Yarattığımız karakterler pis, kötü, aşağılık da olabilir - ki oluyor da. Önemli olan metnin içinde bu özelliklere paye verilip verilmediği. Ben senin metninde, yazarın karakterlerini savunduğunu görmedim. Eğer görseydim, buna ilk itirazı ben yapardım.
Öykünün düzenlenmeye ihtiyacı var belki ama anlattığın ya da yapmaya çalıştığın şey bence iyi bir deneme.
Bu arada sonda Deniz Eda oldu bir bak istersen 
Görüşürüz