Merhaba @ulu.kasvet Sanırım tüm gün üzerimden silinmeyecek bir dehlize sürükledin beni.
88’de başlayan buhranı ve sonrasında onu daha dibe çeken gerçekleri ile Hakan benim anlayabileceğim ve yadırgamaktan çekineceğim bir karaktere dönüştü.
Hayvanlara ve çocuklara karşı ayrı bir hassasiyetim var. Bu yüzden öykünün başlangıcı, beni ayrı etkiledi. Öğleden sonra kaybettiği annesi ve öğleden sonra ölen Küpeli… Sanırım anılar, başka vücutlarda geri dönüyorlar.
Ülkenin genel gidişine, geçmişine hoş göndermelerin olmuş. Bunlar ayrıca etkileyici ve besleyici.
İlk öykünde, kadın figürünü öyle hoş tasvirlemiştin ki, bu, beni seninle ilgili meraklandırmıştı. Bu öykünde ise, tam anlamı ile erkek dili görüyorum. Ben bunu severim. Anlatırken sakınmamalıyız bence. Fahişenin kelimesi ile Hakan’ın kendini anlatışındaki aynı anlamlı daha naif kelime seçimi, bir yazardan beklediğim şey. Karakterleri uçurup, kendi dilini daha sakin tutmayı bende severim.
Öykülerinin pürüzsüz, duraksatmayan bir dili var. Bu yüzden akıp gidiyor. Sen bu şekilde çok daha fazla sayfa okutabilirsin.
Kalemin daim olsun. Görüşürüz sonraki seçkilerde. 
2 Beğeni