Merhaba.
Sene ya 1992 ya 93. Ortaokul zamanlarında, okulun gösteri takımında, bir 19 Mayıs sabahı, piramitin zirvesi ve Türk bayrağını açmış bir çocuğun tatlı heyecanı…
O çocuk işte burada 
O günleri bana tekrar yaşattığınız için çok çok teşekkür ederim. Belleğimin çöplüklerinde altın bulmuş gibi oldum. Tıkalı olan damarlarımdan biri açıldı sanki. Ne boğmuş hayatın koşuşturmacası ki bu anılarımı unutup gitmişim.
Öykünüz beni alıp götürdüğü için ne desem taraflıca olacak. Bu denli etkilendiğim için eleştirmeyi doğru beceremeyeceğim
Ben o günlere şöyle bir göz atıp, kafamın içine tuttuğunuz fenerle eski ama harika anılarımı aramaya devam edeyim. Ne de olsa zaman tükeniyor, tuttuğunuz fenerin pilleri gibi…
Sevgiler…