Merhaba @Senaa;
Bu okuduğum ilk öykünüz oldu ancak sıradaki seçkilerde de sizi mutlaka takip ediyor olacağım. Yer yer güldüm yer yer tedirgin oldum diyebilirim.
Bu bölüm tamamen kafamda canlandı. Bitmesini istemediğim rüyaların hemen hemen hepsinde bu şekilde uyanmak zorunda kaldığım için Demet’i çok iyi anlıyorum. Özellikle bu kısma kadar kafamda canlanan şeyler bir gençlik komedi filmi olacak altyapıya sahipti. Tabi daha sonra olaylar trajikomik bir hal aldı.
Yorumlarda değinenler olsa da şarkı sözleriyle ilgili kendi fikrimi de paylaşmak istiyorum. İki şarkının sözünü de tekrar tekrar okuyup bir melodiye oturtmaya çalıştım. Eğlenceliydi. Sözler gerçekten güldürdü beni. 
Özellikle bu bölümde o kadar güldüm ki bir süre devamına odaklanamadım. “Alzheimer mı oldun” beklemediğim bir soruydu.
Hayallerinin peşinden gitmeye hazır bir insanın gözünden gündeme ışık tutmanızı başarılı buldum. Karakter yalnızca sosyal medyada üretilen komplo teorilerini değil halkın içinden insanların bakış açısını ve kriz anında sergiledikleri düşüncesiz davranışları da gözler önüne sermeyi başarmış.
Final kısmı benim açımdan en depresif kısımdı. Ayna üzerinden geliştirdiğiniz atmosferle ortamı çok iyi yakalamışsınız. İçimizdeki melek ve şeytan figürlerini de beğendim.
Kaleminize sağlık. Görüşmek üzere. 