Merhabalar Elif,
Kurgularını okurken birçok fikirle boğuşurum genelde. Ne anlatmak istediğine takıldığım ve bunun peşi sıra okurken dalıp gittiğim ya da tamam hissettiklerimin ışığında okurken kaybolduğum birçok öykün oldu. Bu sefer nedense bir tık farklı bir okuma süreci yaşadım. Aldım verdim atışması gibi birkaç adım karşılıklı gelmişiz gibi bir hal. Asıl sebep daha açıklayıcı bir dil kullanman olabilir diye düşünüyorum. Ki dürüst olacağım dilindeki gizemi okumaktan keyif almama rağmen bunu da hayli sevdim.
Kuşların çığlıklarından pek de hazzetmeyen biri olarak öykü benim için yeterli tekinsizlik seviyesindeydi bunu bilmeni isterim. Bunun dışında ada sakinlerinin yalnızlaşmasını, yarım kalış halini, gözlerin kanatlar eşliğinde taşınırken en geniş perspektife ulaşmalarına rağmen artık işlevsiz kalışını, karanın/denizin sahiplenişini ve en çok da aynı yerde aynı yere bakışlarımızı senin kaleminle okumak güzeldi. Sahipsiz ve yalnız olmadığımız biline diyesim geldi nedense.
İlhamla kal ve denemelerden vazgeçme!