Sevgili @165 İlk cümlen, çok zarif bir başlangıç… Aynı zamanda kötülük öğreniliyorsa insanın doğuştan iyi olduğunu, düşündüğünü anlıyorum. Yani beni kurduğum evrende kesinlikle Aydınlık taraftasın ve bütün hikayen bana göre bir bakıma iyilik kötülü – aydınlık karanlık savaşı. Ayrıca, psikolojik bir yanlızlığın – ona verilen önem sebebiyle- sonunda fiziki hale gelip gerçeğe dönüştüğünü görüyorum. Bence bu yapılandırılma içsel gelen bir yazımla yapılmadıysa (ki öyleyse daha değerli) yazarın düünsel uzanımlarının ne kadar derin olduğunu gösteriyor.
Sadece küçük bir not. Bazen yazmak istediklerimiz fiziken yazma hızımızdan daha hızlı akabiliyor. Böyle olunca bazen kelime seçimlerini sonra dönüp gözden geçirmek faydalı olabilir. Örneğin; “Bir sürü acayip iple birbirine bağlanmış bir nesneyle dikilmişti karşısında. “ Nasıl acayip, niye o kadar acayip, acayipin yazarın dünyasındaki tanımı ne olabilir, gibi sorular canlandırdı aklımda.
Merak ediyorum Kir yerine neden İz kullanmadın. Anlaşılan Kir’den kurtulmak mümkün değil ma kelime olarak temizlenebilir bir yapısı var ancak iz içindeki hesaplaşmayı daha güçlendirebilirdi diye düşündüm. Ne dersin?
Eline ve düşgücüne sağlık
Sevgiler
Dipsiz
1 Beğeni