Merhaba @Foton
Katmanlı, iç içe geçmiş öyküleri çok seviyorum. Bana nedense mühendislik harikası gibi geliyorlar. Zeka ürünü. Buna Murat Gülsoy’un öykülerinde rastlamıştım ve çok beğenmiştim.
Senin öykünde sanki bu katmanlara göz kırpmış ama kırptığı gözü tekrar açana kadar öykün bitmiş. Uzatabilir miydin? Bence uzatabilirdin. Tercih eder miydin? Belki hayır.
Geçiş paragrafındaki cümlenle ilgili algı sorunu yaşadım:
Sinirlenen Ozzzi, Lonteea’nın kalbini kırmamak için aklından başka bir şeyler geçirmeye çalıştı. Tepe yaprakları hâlâ sinirinin etkisiyle titreşiyordu. “Hah,” dedi kendi kendine, “acaba Osman şimdi ne yapıyordur,” diye düşündü. Yeni yazmaya başladığı kurgu bilim hikayesi, onu kızgınlığın kor demirleri üzerinden alıp, dingin yaratı topraklarına köklettirebilirdi.
Bir de burada “hah” dedi, sonra “acaba osman” diye düşündü fazla gelmemiş mi? Dedi, düşündü…Bunu birleştirseydin daha iyi durabilirdi.
Osman`la öz eleştiriye başladığın kısım ise gayet keyifliydi.
“Konuşan nebatat gezegeni hikayesi” 
Eline sağlık