Dün sana söylediğim şeyi burada herkesin huzurunda tekrar söyleyeyim. Kendimden alıntılayayım, “Sıra dışı bir adamdan, sıradan bir öykü çıkamazdı zaten.”
Sonu güzeldi, yazdığın tüm sonlar gibi. Kurguyu hiç sallantıda bırakmıyorsun. Bu iyi bir öyküde aradığım temel şeylerden birisi. Detaylardaki başarın muazzam. Kuşkusuz sağlam bir kültürün dışa vurumu. Bunu da seni tanımış (iyi ki) olmanın verdiği farkındalık ile daha rahat söyleyebiliyorum. Baş tacısın.
Gelelim beni bitirdiğin noktaya,
Bar sahnesine gelindiğinde ve o güzelim şarap açılıp yudumlanmaya başlandığında bir ürperti sardı beni. Diken diken oldu tüylerim. Ve bu duygu durumuna erişebilmiş olmaktan çok mutlu oldum. Çok keyifle okudum öyküyü. Dün bir kere okudum, az önce bir kere okudum ve yarın bir kere daha okuyacağım. Ne diyelim; Uygar gibi hissettiğimi söyleyip, Ufuk’a katıldığımı ifade ederek, başka tekrarlara düşmeyeyim ve seni de, okuyucuyu da bunaltmadan hafif hafif uzayayım.
Yaz, okuyalım. Parti kur, oy verelim ve daha bir sürü şey! 