Bu sefer söz verdim kendime,
Kısa olacak hayallerim kalemime,
Öyküler can bulur mecazilerde,
Önemli olan açmaktır kapıyı hayallerime,
Betimlemeler benim ruhumdur.
Lakin azaptır bu okuyanlara,
Öyle dediler okuyucular ki,
Okunmayan öykü ölür yasını tutmayanların ilgisizliğiyle.
Merhabalar,
Öncelikle zaman ayırıp öykümü okuduğunuz için çok teşekkür ederim. 
Öykü içinde yeterince ipucu olduğunu sanıyordum. 
Sizden ricam sessiz bir ortamda yalnızken bir daha okumanızdır. Arka fonda epik tarz müzikler dinlerseniz öyküden daha çok keyif alabilirsiniz. Ama yeniden okumayı istemezseniz açıklamam aşağıdadır.
Aslında bu bir antivirüsün hikayesiydi. Anlatıklarımda bu antivirüsün enfekte olmuş bir hücreyi yok etme çabasıydı. Koruyucular, artık görevini yerine getiremeyen hücrenin görevlilerindendi. Ama antivirüsler hastalığı ilerlemiş olanlarda iyileştirmekten çok ölümünü hızlandırıyordu. Burada anlatmaya çalıştığım. Sağlığımıza önem gösterip hastalığımızı geçiştirmeden iyileşmek için doktorlara güvenmemiz gerektiğiydi.
1 Beğeni