Benim de Belgariad’da gözüm yaşarmıştı.
Galiba sadece Sefillerin sonuna doğru gözlerim yaşarmıştı.
Jean valjean’ın elden ayaktan düşmesi mahvetmişti beni.
Karamazov Kardeşler, der ve susarım.
Bütün edebiyat tarihinde İlyuşa’nın ölümü kadar acıklı olay azdır.
Henüz kitap okurken ağlamışlığım yok fakat Algernon’a Çiçekler bittiğinde boğazıma bir şeyin düğümlendiğini hissetmiştim.
Ağlamadım ama baya üzülmüştüm Beyaz diş felan da aynı duyguları bana yaşatmıştı…
Harry Potter serisi
Şeker portakalı
Baya bir ağlatmıştı bunlar beni.
Şeker portakalı
Harry Potter ve Zümrüdüanka Yoldaşlığı
Ben ağlamadım, ama çok üzülmüştüm
Orta Sondaydım, 2004 yılı, Şeker Portakalı’nda ağladım.
Sonra başka hiç bi kitapta ağlamadım…
Küçükken neredeyse okuduğum her kitapta ağlardım . Özellikle çocukken Gülten Dayıoğlu’nun kitaplarında, lisedeyken Cengiz Aytmatov ve Sabahattin Ali kitaplarında… Şimdilerde okudularım ne kadar hüzünlü olursa olsun ve ne kadar etkilenirsem etkileneyim öyle bir etki bırakmıyor.
Küçükken okuduklarımdan İhtiyar Balıkçı- Ernest Hemingway ve Şampiyon- Jack London bittiğinde ikisinde de çok benzer hislerle ağladığımı hatırlıyorum.
Bir de üniversitenin birinci yılında Yüzyıllık Yalnızlığı İETT otobüsünde bitirmiştim camlara yağmur vuruyordu filan çok duygulanmıştım