Öykü Seçkisi'nde okumak için: Altın Balina – Aylık Öykü Seçkisi
“Selam Mete, ben Hakan. Nasılsın?” “İyilik Hakan, sağ ol. Seni sormalı?” “İyi değilim abi. Yardımına ihtiyacım var.” “Hayırdır, önemli bir şey değildir inşallah?” “Çok önemli. Öyle böyle değil. Ölüm kalım meselesi.” “Şaka mı bu? “Ciddiyim Mete. Onu korumam lazım.” “Kimi koruman lazım?” “Kimi değil, neyi.” “Neyi koruman lazım oğlum? “Mete, o vazoyu saklamak zorundayım. Hem… (DEVAMI…)
3 Beğeni
Merhabalar Ufuk,
Çok çok güzel, eğlenceli bir hikaye; sade olmasına rağmen akıcı, okudukça okunası bir dilin var.
Hikayeye eğlenceli bir gerilim hakim; eğlence ve gerilim esasen pek zıt duruyor, ama birliktelikleri harika olmuş. Ustaca kullanılmış.
Hakan’la yaptığım telefon görüşmesi, anlamsız bir biçimde hayatımın gürültüyle akan bir nehir gibi gözlerimin önünden geçmesine; geçmişimin, yaşanmamış ve belki de hiç yaşanmayacak geleceğimin zifiri karanlık bir kara delik girdabına dönmesine neden olmuştu.
Yukarıdaki satırlar senden gayet koyu bir gerilim öyküsü de çıkabileceğine işaret sanırım. Bu öykü için de, okurken bin bir türlü karanlık final geçti aklımdan ama sen zor olanı başarmış, mutlu sonla bitirmişsin.
Temayı kullanış fikrini de çok sevdiğimi ekleyerek ellerine kalemine sağlık.
Esinler ile.
1 Beğeni
Teşekkürler Osman. Öykümü beğenmiş olmandan ziyadesiyle mutlu oldum.
Koyu gerilimin üstadı sensin, ben ancak ucundan dokunabilirim o türe. 
Eğlenceli gerilim hissinin öykünün genelinde olması arzuladığım bir durumdu. Okuyucunun her sahnede kafasında bir soru işareti ile olay örgüsüne kendini kaptırmasını istiyordum.
Temaları farklı biçimde kullanmayı kendime görev edindim. Vakit ayırabilirsem ve Hurda için bir öykü yazabilirsem onun da farklı bir temele oturmasına özen göstereceğim.
Keşke Seçki’de seni de görebilseydik. Bir dahakine inşallah. Arayı çok açma lütfen.
Merhaba Ufuk,
Önceki öykülerinizi de okumama rağmen, kısmet bu öyküyeymiş. Sanırım genel olan bir kanıya ben de katılıyorum: akıcı dil, sade anlatım, eğlenceli kurgular. Okuru eğlendirmek hem de bunu yazıyla şaşırtarak yapmak kolay değil, siz bunu başarıyorsunuz. Elinize sağlık.
Taksiciyi ve kadını gördüğümde, bu işin içinde bir bit yeniği olduğunu hissetmeme rağmen, düşündüğüm tamamen farklıydı
Bir önceki yazdığımda, ben de Mete gibi bir tipleme yaratmaya çalışmıştım. Bu nedenle, karakter aslında hiç yabancı gelmedi bana.
Naçizane küçük bir soru oluştu aklımda, acaba bu metin Hakanın en iyi arkadaş olmadığını belirtmese, eskisi kadar görülmese de hala yakın olduğu söylense nasıl dururdu? Bunu söyleme nedenim, Mete'yi hayatını değiştirmesi gerektiğini düşünecek kadar kollayan ve bunun için tezgah hazırlayan Hakanın, Mete’nin hayatındaki öneminin de belki benzer derecede olması düşüncesiydi.
Umarım doğru dile getirebilmişimdir.
Görüşmek dileğiyle
1 Beğeni
Merhabalar,
Öykülerimi okuyup bu öykümde düşüncelerinizi dile getirdiğiniz için teşekkür ederim.
Okuma eyleminin temelinde insanın gerçek hayattan kopup, ait olamayacağı bir yaşamı tecrübe etme arzusu yattığını düşünen birisi olarak bu sözlerinizden son derece memnun olduğumu söyleyebilirim. 
Güzel bir yere temas etmişsiniz. Açıkçası bu konu üzerine bir süre düşündüm. Acaba daha mı yakın yapmalıyım karakterleri diye sorguladım. Fakat sonra gerek kendi gözlemlerimde gerekse de yaptığım ufak bir araştırmada Mete gibi ruh halindeki kişilerin kolay kolay hislerinin gerçek anlamlarını tanımlayamadığı yorumuna denk geldim. Belki Hakan’ın hisleri daha kuvvetliydi ama Mete için arada bir engel vardı her zaman. Yani farkında değildi ama hayatında en yakın olduğu kişi Hakan’dı. Bu düşünceden yola çıkarsak anlatıcının da verdiği ipuçlarından Mete’nin hayatındaki en yakın bir kaç kişiden birinin Hakan olduğunu ve Hakan’ın Mete’nin iyiliği için bu tarz bir plan yapabileceği sonucuna varabiliriz. Sonuçta Mete’nin kendi içindeki problemi çözmenin zamanı geldiğine inanıp kararlı bir şekilde adım atmış olabilir Hakan. Umarım anlatabilmişimdir.
Selamlar,
Ufuk
1 Beğeni
Kesinlikle anlatabildiniz ve yarattığınız Mete karakteri de dediğiniz gibi, sosyal yönü başarısız bir izlenim veriyor.
Belki de benim yanlış algılamam. “En iyi arkadaşım diyemezdim Hakan için” cümlesiyle, aslında Mete`nin en iyi arkadaşı/arkadaşlarının olabileceğini ama bunun Hakan olmadığını düşünmüş olabilirim.
Tekrar elinize sağlık
1 Beğeni
Merhaba Ufuk
Hem eleştirilerimle, hem övgülerimle geldim öykünüze.
Giriş, hızlı ve etkiliydi. Konuşmaların bittiği kısımdan, birinci bölümün sonuna kadar iyi bir içsel yolculuk, herkese tanıdık gelebilecek ve kendinden parçalar bulabileceği bir karakter, kesinlikle şahane tasarlanmış cümleler buldum. Hatta imla olarak sanırım hiçbir sıkıntı yoktu bu bölümde.
İkinci bölüme geçtiğimde, tanıdık mekanlarda, tanıdık insan manzaralarında dolaşmanın keyfini tattım. Ama ilk bölümdeki kusursuzluk sekte aldı. Sanki daha hızlı yazılmış ya da redaksiyonu az yapılmış bir bölümdü.
Finalin rüyaya evirilmesinden korktum. Aklımdaki hava tam anlamı ile dağılırdı. Güzel bir yanıltıcı oldu. Bence Ufuk’un kaleminin tanıdık yüzü tam orada devreye girdi ve gerginliği silkeleyip atarak, mizahi tınıyı verdi.
Genel anlamda temanın kullanımını ana hatta oturtmanızı; ama sanki bir figüranmış gibi davranmanızı sevdim.
Vazonun düşme sahnesi çok iyi anlatılmıştı.
Tebrik ediyorum, ellerinize sağlık.
Sevgilerimle
1 Beğeni
Merhaba Gaye,
Öykümü okuyup yorum bıraktığınız için çok teşekkür ederim. Hem övgü hem yergi en sevdiğim şeydir. Böyle böyle daha iyiye doğru yelken açacağız.
Filmlerde olduğu gibi kurgu metinlerde de başlangıcın ilgi çekici olması gerekir diye düşünüyorum. O amaçla okuyucuya samimiyet ve kendinden bir parça vermek istedim.
Burası olayın biraz sarpa sardığı, Mete ile birlikte okuyucunun da kontrolü kaybetme korkusu çektiği bir yer. Kasıtlı olarak hızlı geçmek istedim. Fakat haklısınız, redaksiyonu eminim daha iyi yapılabilirdi. Bu konuda editörüme ben de kızgınım. 
İşte bunu duymak harika! Okuyucuyu farklı yerlerde dolaştırdıktan sonra tanıdık sulara getirmek ve bundan mutluluk duymasını sağlamak benim çok arzu ettiğim bir durum.
Teşekkür ederim. O sahneye sinematik bir bakış vermek istedim.
Bir sonraki Seçki’de yeniden görüşmek dileğimle…
1 Beğeni
Selam Ufuk,
Senin iyimser ve eğlenceli kaleminden okuduğum bu gerilimi çok beğensem de biliyordum bizi üzmeyeceğini, o açıdan kafam hep rahattı.
Çok akıcıydı bir de bütün hikayelerin gibi.
Ben olsam bir daha Hakan’a selam bile vermezdim ama şu var ki ana fikir doğru; gelişen teknolojiyle bir kozaya kapanıyoruz çoğumuz. Bunun pek geri dönüşü de yok sanırım. İş ki tamamen sanallaşmayalım, o bile bir başarı.
Sinemaya göndermeleri de beğendim.
Kalemine sağlık.
Hoşçakal
1 Beğeni
Teşekkürler Murat.
Beni iyi niyet elçisi ilan etmişsiniz resmen. Sizi üzeceğim öykülerim için beklemede kalın. Kan vahşet hak getire olacak. 
Öykülerimde hayata dair bir noktaya dikkat çekmeyi seviyorum. Bir ana fikri oluyor genelde öykülerimin senin de belirttiğin gibi. Bu bazen insana ait bir duygu, bazen de bir çelişki üzerine olabiliyor.
İnsanların koptukları gerçek hayata ancak böyle sert bir darbe ile dönebildiği çok durum görmüşüzdür. Kendi kabuğumuzda yaşamamıza imkan veren yeni dünya düzeninin insanın duygusal gereksinimlerini karşılamadığını düşünüyorum hep. Bu öyküde ona vurgu yapıyor biraz. Kullanılmayan kaslar köreliyor ve bizi dünyanın en güçlü canlısı haline getiren iletişim yeteğimiz göz göre göre köreliyor. Bugün lider olarak tanımladığımız kişilerin en güçlü yanlarından birisinin iletişim gücü olması garip karşılanmamalı bu yüzden. Falan filan.
Değerli yorumun ve güzel düşüncelerin için teşekkür ederim.
Tekrar görüşmek üzere.
3 Beğeni
Selam Ufuk. Gene yapmışsın yapacağını. Çok bir şey söylemeye gerek yok diye düşünüyorum. Kalemini yine ustaca kullanmışsın ve ortaya hem eğlenceli hem de gerilim dolu bir öykü çıkarmışsın. İnsanın nezdinde yaptığın gönderme de hoş olmuş bence. Yalnızlık vs Dostluk 
Akmışsın gene. Eline sağlık
1 Beğeni
Selamlar Umut,
Senden böyle güzel yorumlar almaktan çok mutlu oldum. Eğlenceli ve gerilim dolu bir öykü oldu gerçekten de. Yazarken keyif aldığım bir hikayeydi.
Yalnızlık vs Dostluk. İkisi arasındaki dengeyi iyi kurmak lazım.