Ben daha çok karakteristik bir paylaşım olduğunu düşünüyorum. Okumayan için bir anlam ifade etmiyor. Çok havada kalıyor. Okuyanın anlayabileceği bir paylaşım daha çok. Kitabı okurken içinde olduğumuz için çok etkileyici geliyor ama tek başına bakınca fazla bilinmez duruyor diye düşünüyorum ben.
1 Beğeni
Sebebini belirtirsen silerim.
Hiç alakası yok ki. Kitabın içeriğiyle ilgili tek şey Aes Sedai kelimesi. Ben kitapları okurken fark etmemişim sonra paylaşımda gördüm. Aynı tadı verdi. Zaten konu güvenle ilgili bir şiir. Karakteristikten çok uzak yani. Sebep o olamaz. Belki de bana geldiği kadar güzel gelmiyor. Ancak bu başlıktaki neredeyse her alıntıyı okumaya çalışmış biri olarak (bilirsin koleksiyon yapıyorum çok severim alıntıları) uzunlar daha az okunuyor gibi. Iki satırlıklar daha fazla. Aksine örnek çok ama genelde böyle. Hızlı tüketim dediğim de bu. Ben kendim de mesela uzun yorumları veya incelemeleri üşenip okumayabiliyorum.
2 Beğeni
Belki de ben karakteristik yaklaşıyor olabilirim çünkü ben okuduğumda düşünüyorum hemen: Konu neydi? Nerede sarf edildi? Neden böyle bir şiir var? Bir mesaj mıydı yoksa genel bir şiir mi? Bir kitapta mı geçiyordu? Öğreti miydi? Aman Tanrım yoksa şu kişi buna mı söyledi/yazdı? 
Sonra tahmin edersin ki şöyle oluyor: Emaaan, Kaos Lordu’na gelince düşünürüm. 
Uzunları okumaktan çekiniyorum. İster istemez sanki okumak istemeyeceğim bir şey okurmuşum hissine kapılmadan edemiyorum.
2 Beğeni
Aynı nedenle okumadığım kitaplarda uzun alıntıları bende okumuyorum. Okumadığım kitap başlıklarını örneğin zaman Çarkı başlığını sessize aldım, yeni mesajlarda görmüyorum.
1 Beğeni
Sizi anlayabilirim spoilerdan kaçıyorsunuz ama kendimi anlayamıyorum çünkü ben spoilerları özellikle açıp okuyan insanım. Bu da tuhaftır… Acaba aleni yazılınca hoşuma mı gitmiyor? Gizlenmiş mesajlara karşı büyük bir çekim mi hissediyorum? Yoksa spoiler okuyacağımın bilincinde olmak mı tercih ettiğim? Fatal error…
3 Beğeni
“Askerler,” diye başladı Albay Cargill,…. “ Siz Amerikan subaylarısınız. Dünyada başka hiçbir ordunun subayları böyle bir iddiada bulunamaz. Bir düşünün.”
Çavuş Knight düşündü ve sonra Albay Cargill’e nazikçe, erlere hitap etmekte olduğunu ve subayların onu birliğin diğer tarafında beklediğini bildirdi.
Madde 22- Joseph Heller
5 Beğeni
" Bence ölsek de rüya görmeyi sürdürüyoruz. Kalbimiz duruyor ama ruhumuz durmuyor. Bedenin o titrek zarfı, yerkabuğunda olan biteni hissetmeye devam ediyor, ya da ben öyle sürmesini istiyorum. Zaten bu yüzden anlatıyorum bunları, işittiğini bildiğim için en has sözcüklerimi seçiyorum sana."
Sema Kaygusuz Aramızdaki Ağaç
4 Beğeni
“Aklıma gelen her şeyi yaptım. Mucizeler gösterdim, vaazlar verdim, müritlerimi seçtim ama tüm bunlar kolaydı çünkü insanların talep ettiği şey oldum. Ben onların yaratımıyım.“
…
“Komik” dedi birisi. “Dün tapıyorlardı bu piçe. Bugünse onu öldürmek istiyor gibilerdi - ona en yakın olanlar dahil.”
İşte İnsan
5 Beğeni
“İnsanlar birini kral yapmayı çok sever fakat bundan daha çok sevdikleri tek şey o insanı alaşağı etmek” (buna benzer bir şeydi) lafı geldi aklıma.
3 Beğeni
Dunevari bir söz gibi geldi bana. Bu söz Din ve politikanın ikisine de gidiyor.
“Dünyada aklı başında bir adamın şüphe edemeyeceği kadar kesin bir bilgi var mıdır?”
Bertrand Russell
6 Beğeni
Ne istediğimi bilmiyorum.Sanırım bir ara bunu dile getirmiştim.Fakat mesele o değil.Asıl mesele hiç kimsenin bana ne istediğimi söylemesini veya benim adıma karar vermesini istememem.
Tüm Sistemler Çöktü/Martha Wells
4 Beğeni
Ah! Laura, şu dağların yüceliği! Ya şu durgun sesiz göl. Bir günün sonunda ne güzel bir huzur, ama sen hepsinden güzelsin mia piccola(küçüğüm). Ve ben yalnız seninle paylaşabiliyorum bu huzuru…
3 Beğeni
Omuzlarımda ölüm taşıyorum, diye mırıldandı Lews Therin. Ayak izlerimde ölüm takip ediyor. Ben ölümüm.
Kaos Lordu, Robert Jordan
6 Beğeni
“İnanırlar ki, yakalanmadıkları sürece her şey kabul edilebilirdir. Onlara göre kendini hoşnut kılmak varoluşun en önemli tarafıdır ve güç sadece, artık onu haketmeyen ellerden söküp alabilecek kadar kuvvetli ve kurnaz olana gelir.”
Unutulmuş Diyarlar - Anayurt
3 Beğeni
Zaman Çarkı IV Spoiler!
Gawyn’in gözleri kıza kaydı, sonra Siuan’a döndü. “Neden seni ense kökünden yakalayıp geriye sürüklemeyeyim? Bana bir sebep göster.”
Siuan delikanlının bakışlarını Min’in hissettiğinden çok daha büyük bir sükûnetle karşıladı. “Yapabilirdin ve mücadele etsem bir kedi yavrusundan çok sorun yaratamazdım sana. Dün, dünyadaki en güçlü kadınlardan biriydim. Belki en güçlüsü. Çağırırsam krallar ve kraliçeler ayağıma gelirdi, Kule’den ve temsil ettiği her şeyden nefret etseler bile. Bugün, bu gece yiyecek bulamayacağımdan ve bir çalının dibinde uyumak zorunda kalacağımdan korkuyorum. Bir gün içinde dünyadaki en güçlü kadından tarlalarda çalışarak geçinebilmeyi uman bir kadına dönüştüm. Ne yaptığımı düşünüyor olursan ol, bu yeterli ceza değil mi?”
Zaman Çarkı IV-Gölge Yükseliyor
5 Beğeni
En kötü anılar bunlardı. Kıymetli ve mükemmel. Ağız dolusu cam kırığı kadar keskin.
İki büklüm olmuş bir vaziyette yatağımda titreyerek yatarken uyuyamıyor, aklımı başka şeylere veremiyor, kendimi hatırlamaktan alıkoyamıyordum. Tekrar. Ve tekrar. Ve tekrar.
Sonra pencereme hafifçe vuruldu. Çıkan ses öyle alçaktı ki kesilene dek fark etmedim. Sonra pencerenin arkamdan yavaşça açıldığını işittim.
“Kvothe?” dedi Auri usulca.
Dişlerimi sıkarak hıçkırıklarıma engel olmaya çalıştım ve uyuduğumu zannedip gitmesi ümidiyle yatabildiğim kadar hareketsiz yattım.
“Kvothe?” diye seslendi yine. “Sana-” Kısa bir sessizlik yaşandı, sonra, “Ah,” dedi.
Arkamda hafif bir ses duydum. Pencereden içeri girerken ay ışığı onun minicik gölgesini duvara vurdu. Yanıma uzanırken yatağımın sallandığını hissettim.
Küçük bir el yüzümü okşadı.
“Her şey yolunda,” dedi. “Buraya gel.”
O benim düğüm, olmuş bedenimi çözüp başımı kucağına koyarken usulca ağlamaya başladım. Bir şeyler mırıldanarak alnıma düşen saçlarımı yana çekti. Sıcak yüzüme değen eli serindi.
“Biliyorum,” dedi kederle. “Bazen çok kötü oluyor, değil mi?”
Saçımı nazikçe okşadı ve bu daha da çok ağlamama sebep oldu. Birinin saçlarımı sevecen bir dokunuşla en son ne zaman okşadığını hatırlamıyordum.
“Biliyorum,” dedi yine. “Yüreğinde bir taş var ve bu bazen çok ağır geliyor. Ama onun yükünü tek başına taşımak zorunda değilsin. Bana gel. Ben halinden anlarım.”
Vücudum kasıldı ve ansızın o erik tadı bir defa daha ağzıma doldu. “Annemi çok özlüyorum,” dedim konuştuğumu bile fark etmeden. Sonra başka bir şey söylememek için dudaklarımı sımsıkı kapadım. Dizginlerine karşı koyan bir at misali dişlerimi sıktım ve başımı iki yana salladım.
“Bana açılabilirsin,” dedi Auri nazikçe.
Yine sarsıldım, erik tadı aldım ve sözcükler ağzımdan ardı ardına dökülmeye başladı. “Konuşmadan önce şarkı söylediğimi anlatırdı. Ben daha bebekken beni kucağında tuttuğu zamanlarda mırıldanma huyu varmış. Şarkı falan da değil hani. Kısacık melodiler. Yatıştırıcı bir ses. Sonra bir gün beni kampta gezdirirken o melodiyi aynen taklit ettiğimi duymuş. İki oktav daha yüksek sesle. Tiz bir mırıltı. Bunun ilk şarkım olduğunu söylerdi. Şarkıyı karşılıklı söyleyip durduk. Yıllarca.” Boğulur gibi oldum ve dişlerimi sıktım.
“Açılabilirsin,” dedi Auri yavaşça. “Açılman çok doğal.”
“Onu bir daha asla göremeyeceğim,” dedim hıçkırarak. Sonra da iki gözüm iki çeşme ağlamaya başladım.
“Her şey yolunda,” dedi Auri usulca. “Yanındayım. Güvendesin.”
Rüzgarın Adı, Patrick Rothfuss
8 Beğeni
Bir kez daha şu kitaba aşık oldum sanırım.
2 Beğeni