Bilimkurgu Klasikleri’ne Yeni Bir Kitap Daha: Kumsalda

Üç gündür okuyorum, araya iki kitap sıkıştırdım, kitap tarafından lanetlenmiş gibiyim, hem elimden bırakmak istemiyorum, hem depresyona soktu beni. Çok etkilendim, en son Çocukluğun Sonu’ndan bu kadar etkilenmiştim. Kitapta dünyanın sonunu el birliğiyle getirmişiz, gerçek hayatta da yavaş yavaş aynısını yapıyoruz. “ Bu kadar kolay olmamalı, bu kadar kolay olmamalı” diye diye okuyorum. Kahramanlardan ikisi dünyanın sonunu getiren son olaylardan bahsederken ve neyin onları bu duruma soktuğunu anlamlandırmaya çalışırken, biliminsanı kaptana soruyor, “Zannederim siz olsanız uzlaşmayı denerdiniz” Kaptanın cevabı “ Birleşik Devletler’in canını çıkartan, tüm insanlarımızı öldüren bir düşmanla mı? Üstelik elimde hala silah varken? Savaşmayı bırakıp teslim olurdum yani? Gururlu davranırdım diye düşünmek istiyorum tabii ama -yani bilmiyorum” Bunu diyen ailesini, ülkesini, her şeyini yitirmiş bir kaptan. Ne kadar gerçekçi, değil mi? Bu kadar gerçekçi olması düşündürücü zaten, keşke biraz fantastik öğeler olsaydı da ona sığınsaydım.

2 Beğeni