Kral katili güncesinden Auri. Evlilikten ölesiye korkarım ama böyle bir evladım olacağını bilsem evlenirdim.
1 Beğeni
Aklıma sadece Zeze geldi benim. Şeker Portakalı romanına hep özel bir ilgim olmuştur. Daha doğrusu ana karakterine. İkinci kitabı Güneşi Uyandıralım’ı da lise yıllarımda okumuştum ve Zeze sevgim devam ediyordu aynı şekilde. Hala da var. Zeze’nin hüznünü, içli oluşunu, hayal gücünü, yani kalbini seviyorum. Küçücük bir çocuk belki ama kalbi, dünyası kocaman. Hikayesini okuyup sarılmak istersiniz ona. 
3 Beğeni
o çok sıkıcı bir kitap bizzat kendim okudum bitirdim
1 Beğeni
Tabii herkesin kendi fikri vardır.
Katılıyorum ama herkesin kendi fikri vardır 
Kozet - Sefiller. Ne kadar acımıştım ya küçükken, yazar da nasıl yazmıştı ama…
Sizce öyledir. Ben okuduğumda sıkıldığım bir an bile olmamıştı. Bugün de okusam aynı şeyin olacağına eminim. Her neyse, her kitap her insana hitap edecek diye bir şey yok sonuçta. Benim ruhuma dokunan bir şeyler olmuş ki Zeze’yi, hikayesini çok sevmişim.
Ejderha Mızrağı’ndan Laurana, Caramon, Tas ve Raistlin. (Raistlin’i iyi bir şekilde yetiştirmek isterdim. İçindeki karanlığı söküp atardım. 
)
Yüzüklerin Efendisi’nden Sam, Pippin, Merry ve Eowyn’in çocuğum olmasını isterdim. Pippin ve Sam evlatlarım ile çok iyi anlaşırdık.
Karamazov Kardeşler’den Kolya, Alyoşa ve Mitya. Tabii İvan’da.
Kolya ve Alyoşa zaten iyi insanlar. Mitya ve İvan da iyiler aslında ama onları doğru yetiştirmek isterdim.
İlyada’dan Hektor, Andromakhe ve Nestor’un, Oddyseia’dan Nausikaa’nın çocuğum olmasını isterdim.
Son olarak Zeze. Özellikle Şeker Portakalı bittiğinde ağlamıştım ve hala hatırlayınca içime bir hüzün çöker. Son kitap olan Delifişek’i bir türlü okuyamadım. Yakın zamanda okumayı düşünüyorum.