Bazen diyorum ki alayım çadırımı gideyim dağlara. Yerleşeyim ıssız ormanlara.
Yanımda da kitaplarım. Alabildiğim kadarıyla, çantaya doldurabildiğim kadarıyla kitap. Doğa versin yemeğimi, yağmurların sesleriyle uyuyayım. Yaktığım ateşin başında kitaplarım ve ben olayım. İnsanlar teknoloji ile kültürsüzleştikçe ben doğada kitaplarım ile mutlu olayım.
Gereksiz insanlara ve onların gereksiz tavırlarına ihtiyacım olmasın. Bitkiler, hayvanlar ve kitaplarım yetsin bana. İşe gitme, çalışma derdim olmasın, sabah erken kalkma derdim olmasın.
Sonradan düşünüyorum ki dünya artık geçip gitmiş. Biz teknolojiye mahkum olmuşuz. Elimizde kağıtlardan, yapraklardan kitap yerine telefonlar, e-kitap okuyoruz. Telefonumuz olmadan dışarıya çıkamıyoruz. Şarj kablosuna bağımlı olmuşuz. İnternet, tv ve bilumum elektronik aletler bizim prangamız olmuş.
Kimseyi yargılamıyorum bu durumdan dolayı sadece kızıyorum, bütün insanlığa kızıyorum. Bizi bu mekanizmaya bir dişli olmak zorunda bıraktığı için sisteme kızıyorum.
Doğanın insanı yenilediğine inanıyorum. Bu sebeple her sene mümkün olduğunca kamp yapmaya çabalıyorum. Evet, belki bazı elektronik eşyalardan uzak duramıyorum ama olsun. Yine de şunu belirtmek isterim ki doğada uyumak, uyanmak, yaşamak bile bir başka. Eşimle gidip odun toplamak, telefonları bir kenara atmak, topladığım bir takım şeylerden bir şeyler yapmaya çalışmak inanılmaz huzur veriyor. Tabii kamp alanlarını tercih ediyoruz ama bunu da maddi imkanlarımız el verdiğinde tamamen bırakmayı düşünüyoruz. Sanırım en son otel tatilini balayında yaptık. O gün bugündür tövbe ettik. Kamp yapmadığımız sene yenilenmiş hissetmiyoruz. Bazıları için sefalet gibi görünüyor ama bizim için bir yenilenme ritüeli. Bu sene annemler havuzlu bir yer tuttukları için gitmeyiz diye düşünmüştük ama zerre keyif alamadık ve bize uygun olmadığını anladık. Etrafı keşfetmek, ormanda yürümek, sahilde gezinmek, çadırda uyumak bizim için vazgeçilmez olmuş. Tavsiye ederim. Hiçbir şey için geç sayılmaz.
Aslında bir süre sonra özel olarak ayrılmış kamp alanları değil de insanların olmadığı, teknolojiden, medeniyetten tamamen uzak yerler daha iyi hissettiriyor.
Düzenli olarak kamp-bushcraft tarzı bir şeyler yapan bir insan olarak herkese tavsiye ediyorum. Ancak ekipman çok önemli bu konuda. Kamp merakı olan arkadaşların bu konuya dikkat etmelerini, hele ilk kez kampa çıkacak arkadaşların daha çok dikkat etmelerini tavsiye ediyorum.
Açıkçası benim teknolojiyle işim çok çok daha az ama eşim muhtemelen deli çıkar. Ben bir kuşu beş saat oturup izleyebilen, sincapların hareketlerini yedi-sekiz saat kıpırdamadan takip edebilen birisiyim. Canım sıkılırsa da kitap okurum ama eşim telefonla yaşıyor ve hareket etmeden duramama gibi bir durumu var. Mutlaka bir şey yapmak zorunda. Ben daha beş dakika hareket etmeden oturduğu yerde durduğunu görmedim. Tatile çıkayım da evden adamımı atmayacağım, der. Ertesi gün arabaya gidip sağını solunu kurcalar.
Ekipman vs. konusunda katılıyorum. Tesislere gitmekle tamamen bakir yerlere gitmek arasında farklar var. Hatta ilk etapta bilen birileriyle biraz alıştırma yapmalarını tavsiye ederim.
Buraya da bir ekleme yapayım. Genelde çevrede böyle güzel yerler varsa mutlaka gidip günü orada geçiririz.
Kamp yapmak konusunda hiç tecrübeli değilim ama doğa gerçekten insanı yeniliyor. Zaten doğanın bir parçası olduğumuzu düşünürsek bu gayet normal bir durum. Şehir yaşamı hepimizi bir yerden tutup silkeliyor, hatta bazen konforuyla içine çekiyor ancak doğadaki huzur bambaşka.
Ben kitaplarımla birlikte dostlarımın da yanımda olmasını tercih ederim açıkçası, yalnız kalmak pek bana göre değildir.
Tavsiye ederim. Hiçbir şey için geç sayılmaz.