Öykü Seçkisi’nde okumak için: https://oykuseckisi.com/dusuk-butceli/
Kamera, albayın arkasından göstererek başladı. Üstü başı ıslanmış, çamurla dağlanmış halde, bir çarşamba gecesi, perşembe sabahı, kalabalık bir odada, yanındaki yorgun gözlere aldırmadan uyumaya çalışıyordu. Albay her yerde uyurdu, bildiğim kadarıyla. Dere dibinde, mezarlıkta, apartman boşluğunun en aşağısında. Şimdi oturmuş, kafası ara ara yana düşüyor, kendini düzeltiyor, tekrar uyuyordu. Yanındaki baygın bakışlı dürttü, “Yeter be,… (DEVAMI…)