Çok güzel bir noktaya değindiğiniz için merak ettim üstünkörü bir araştırmaya giriştim. Hızlıca yaptığım okumalar beni yanıltmıyorsa (ki yanıltabilir, çok hızlı okudum ve hukuki metinlerle çok içli dışlı değilim) 1710 yılında İngiltere parlamentosu tarafından kabul edilen Anne Yasası’na (Kraliçe Anne’e ithafen) dek telif hakkı (copyright, kopyalama hakkı) sadece yayıncı ile yazar arasında bulunan ve devlet tarafından denetlenmeyen bir sözleşmeden ibaretmiş. Bu sözleşmeler de genellikle yazarın aleyhine düzenleniyor ve eserin haklarını çok uzun süreliğine veya sonsuza dek yayıncıya devrediyormuş. Bu yasal düzenleme sayesinde yazar daha hakkaniyetli bir şekilde eserlerini dağıtma olanağı bulmuş ancak elbette düzenlemenin getirilmesindeki en önemli nedenlerden biri de devlete sansür imkânı verebilmesi.
Anne Yasası yazara ve yayıncıya telif ücreti alabilmesi için en fazla 14 +14 yıllık bir süre vermiş. Sonrasında “Öğrenmeyi teşvik etmek için” kamuya açık hale getirilmesine karar verilmiş. İlerleyen dönemlerde bu süre artırılmış ve günümüzde genel olarak ölümünden sonra 70 yıl kadar halini almış.
Aslında bence çok ilginç bir konu, daha etraflı ve detaylı bir okuma yapıp biri yazsa bunu keşke 