Katılmıyorum. Bir kitabın, filmin vs okuyucusunu ya da izleyicisini başka alemlere sürükleyip hayal gücünü tetiklemesinin şeytanla ilişkilendirilmesi bana çok anlamsız ve zorlama geliyor. Bir şeyin “şetyan işi” olarak nitelendirilebilmesi için kişiyi kasıtlı olarak din karşıtı şeylere inanmaya ve dine aykırı hareket etmeye zorlaması gerekir. Tanrının varlığını reddetmeye hatta…
İnsanoğlu ezelden beri hikaye ve masalları seven bir varlık olmuştur. Binbir Gece Masalları, Oz Büyücüsü, Dede Korkut Hikayeleri, Alice Harikalar Diyarında… Daha bir sürü örnek sayılabilir. Bunların çoğu bize olağanüstü hikayeler anlatır ama hiçbirinde dinle kasti bir çatışma göremezsiniz. Büyük bölümü bizim dünyamızda geçer ama alternatif dünyalar, boyutlar ve canlılar olabileceği fikriyle oynar. Süper kahraman çizgi romanları da öyledir; bizim dünyamızda geçen, alternatif gerçekler sunar bizlere. Ateist kahramanlar, hatta Thor gibi tanrılar olsa da “tanrı yok, dinler yalan” mesajını özel olarak gütmezler.
Tolkien’in Yüzüklerin Efendisi üçlemesinde ve diğer fantastik romanlarda çok tanrılı sistemler olduğu doğru. Ama Tolkien koyu bir katoliktir ve sık sık demeçlerinde Eru’nun bizim bildiğimiz anlamıyla tek tanrı olduğunu söyler. Keza C.S Lewis de Narnia’da Aslan karakterini İsa Peygamber’den esinlenerek yazmıştır. Matrix başta olmak üzere saymakla bitmeyecek kadar kitap ve filmde dini metaforlar var. Yani özlerinde “şeytan işi” diyebileceğimiz bir şey yok. Ama şekil itibariyle bizleri başka alemlere sürüklüyor hepsi.
Harry Potter’da da dini öğeler vardır. Noel, Paskalya ve Cadılar Bayramı gibi günleri kutladıklarını biliyoruz. Ayrıca Harry doğduğunda vaftiz edilmiştir; Sirius Black onun vaftiz babasıdır. Bunlar hep Hıristiyan adetleri. O yüzden şeytan işi olarak görülmesini komik buluyorum.
Harry Potter’da büyü ve iksir unsurları olduğu için kitapları cadılıkla bağdaştırmak, orta çağda cadı avına çıkan bağnaz kafaların yapacağı türden bir iş sadece. Neden bahsettikleri, kitapta ne anlatıldığı konusunda hiçbir fikirleri yok. Körlemesine hepsini aynı kefeye koyuyorlar.
Fantastik bir kitap okuyup, orada Eru veya Thor’u görüp varlıklarını gerçek kabul etmek ve ilahi dinleri, yaşadığımız dünyayı reddetmek de eşit derecede hastalıklı bir kafa yapısına ve oturmamış bir kişiliğe işaret ediyor benim için.
İlahi dinlerse bizi başka dünyalara sürükleme gayesi içermez. Bizim dünyamızdan bahseder, iyi bir insan olmaya teşvik eder. Bunun karşılığında da dünyanın daha iyi bir yer olacağını ve cennetle mükafatlandırılmayı vadeder. Tüm kurallar dünyevidir, dünya hayatını şekillendirmeyi amaçlar. Dünyada nasıl yaşamamız gerektiği konusunda rehberlik eder. Hayali şeylerle ve alternatif boyutlarla alakası yoktur. O yüzden atalarımızın “başka dünyalara gitmek için dinlere inandığı” tezini mantıklı bulmuyorum.