Merhaba Müge,
Harika bir öyküydü. Evet biraz denemeyi andırıyordu yer yer çok kişisel ve anlatmaktan çok hissettiren bir öyküydü ama aslında aynı derecede güzel de anlatıyordu olanı biteni.
Ben sadece buradaki öykülerini biliyorum ve bu en iyisiydi kesinlikle.
Yani anlatmakta güçlük çekiyorum. Sadece metaforlar kullanılan alegorik bir olay örgüsü değildi. Bir abstrakt abide gibiydi.
Çok tebrik ediyorum.
Kalemine sağlık…
Selam Murat
Yorumunu merakla bekliyordum ve yazdıkların beni o kadar sevindirdi ki. Yazdıklarımın anlaşılıyor olması beni inanılmaz mutlu ediyor. Nasıl anlatabilirim bilmiyorum ama her yazımı nefesimi tutarak paylaşıyorum. Hep bir ikilem ve çelişki halindeyim 
Bu iş garip bir iş; anlaşılır olma kaygısıyla yazmayı bir tarafa bırakıp anlaşılır olabilmeyi başarmak her yazanın hayalidir galiba. Yani çok uçlara kaçmadan uçmak, kaybolmadan kaybolabileceğin diyarlarda gezmek, ölmeden ölüler düzlemine yükselmek - ne ince çizgi.
“abstrakt abide” tanımın karşısında başımı öne eğmek dışında hiç bir şey söyleyemiyorum. Gerçekten çok çok teşekkürler…
Görüşmek üzere
Tekrar merhaba Müge,
Bence yapmak istediklerini büyük bir başarı ile yapıyorsun. Hiçbir kaygıya gerek yok.
Bununla birlikte ben şuna inanıyorum. Anlamak/anlatmak bir zorunluluk değil hissetmek/hissettirmek de aynı ölçüde etkili. Bu öykünde bulduğum da oydu. Sadece anlamadım hissettim de.
Kalemine sağlık tekrardan ve başarının devamını dilerim.