Heinlein da militarist övgü olduğunu kabul eder aslında. Ama o bunu kendini kabul ettirebilecek otoritenin ve bir ütopyanın parçası olarak görür. Ucuz düşüncelerle değil gerçek bir mantık yürütmenin sonucunda varır buna. O yüzden katılsak da katılmasak da bu bakış açısını küçümsemeyi ben de doğru bulmuyorum sizin gibi.
Elric’in hikayesinde Elric’in durumunun özünde trajik ve kimsenin istemeyeceği bir kader olduğu vurgulandı aslında. Rico ise kaderini sevgi ve övgüyle kabul eder. Bu noktada ayrılıyor iki karakter birbirinden bana kalırsa.