Kendi içime karıştığım gecelerden biriydi
Kulak tırmalıyordu duvardaki saatin sesi
Pencereye çarpan rüzgar, tahtaları aşındırıyordu
Dün gibi aklımdaydı acılarım, kendimden kaçıyordum
Dikkat dağıtıyordu bozuk lamba, geriyordu duvarlar
Anılarıma akıyordu zift gibi dakikalar
Koyulaşmış her anın içine batmıştım
İki oda, bitmek bilmeyen adımlar
Yabancı yüzler taşıyan aynalar
Aynı evin içinde tek başına yabancılar
Cehenneme şahit oluyordu saf mecazlar
Devamı gelmeyen noktalar
Alacakaranlıkta ölüm kokan papatyalar
Bana ait olmayan hislerin kölesiydim
Gıcırtılar doluyordu beynimin içine
Her telefon sesi yeni bir telaş biriktirdi
Sokaklar dar geldikçe kendimi yok ettim
Kendi içime karıştığım gecelerden biriydi
Saat durdu, pencereleri kırdım
Acılarımdan kendimi avuttum
Sokak lambaları artık bana gülmüyordu…
-Regazarzarves-