Son öykünün son sayfalarını okuyordum ki yemek yapmaya gitmem gerekti ve bir türlü dönemiyorum. Ama favorim olacağını sanmıyorum çünkü Puantiyeli Plastik Bir Şemsiye çok dokundu bana, sonraki öyküye dikkatimi veremedim.
Bir Yere Kadar adlı öyküde kafam yerine geldi ki orada da huzurevinde geçtiğini anladıktan sonra burkuldu yüreğim. Yaşlı insanlara bakarken bile duygulandığım için ekstradan travmatik oldu.
Pes adlı öyküdeki basit bir oyun oynarken kendi kişiliğini kaybetmiş kişileri okumak çok etkiledi, oyun oynanacağı zaman öyle bir şey önermem asla 
Son öyküyü de bitirdikten sonra yorumu düzenleyeceğim, belki çok beğendiğim bir öykü olur zira Pink Floyd’un Flaming şarkısını kesinlikle beğendim. Her öykünün başında ana fikre uygun Pink Floyd şarkılarından sözler yazıldığından bahsetmemiştim değil mi? Küçük ama duygulara etkisi büyük kitabın çok güzel bir detayı olmuş bence.