KR Kitap Kulübü #5 Giovanni Papini - Kaçan Ayna

Kaçan Ayna benim için sürpriz bir liderlikle oylamayı kazandı. Dürüst olmak gerekirse kazanacağını hiç düşünmemiştim. :smile:

Yağmurlu bir akşamüzeri kitaba başladım ve soluksuz okuyup bitirdim. Öyküyle aram yoktur ama bu kitap sahip olduğum bu düşünceyi biraz sarstı diyebilirim. Bu yüzden beni Papini ile tanıştırdığınız için size teşekkür ederim. :hibiscus:

Kitaba gelecek olursak;
Bazı yerlerde “Gerçekliğin doğasını hiç sorguladın mı?” cümlesi beynimde yankılandı. Yazar; insanın var olma amacını, kim olduğu, zamanın insanı değiştirip değiştirmediğini - değiştirmişse bu değişimden memnun olup olmadığı - insan isterse bu dünyadan fiziksel olarak göçmeden de ölümü yaşabilir mi diye sorguluyor ve insanın farklı yönlerine, arayışlarına bu öykülerde değiniyor.

Havuzda İki Yansı bana biraz Narkissos’un hikâyesini anımsattı. Arada şöyle bir fark var tabii. Narkissos kendisine âşık olurken bu öyküde kahraman kendini, eski halini eleştiriyor. Şahsen en sevdiğim hikâye, Ödenmeyen Gün oldu. İnsan, güzellik gibi gelip geçici bir niteliğe öyle bel bağlıyor ki o olmazsa kendini eksik hissediyor. Gençliğinde bunu fark etmiyor ama ihtiyarladığında o günlerini özlemle anıyor.

Yazar, Kaçan Ayna’da insan bilinmezin peşinde koşup duruyor diyor ama bence insanı ayakta tutan yarın umudu ve bu iyi ki böyle yoksa hayat çekilmez olurdu.

Son olarak şunu da ekleyeyim. :blush:
“Yeniden karşılaşmalara, utkulara, yükselişlere, terfilere, çoğalışlara, ele geçirmelere, unutmalara umut bağlatan yarın olmasaydı, insanlar yaşamaya razı olmazlardı. Yarının uzak kokusu olmasa, bugünün kara ekmeğini yemezlerdi.”

6 Beğeni