Kitaptaki tüm öyküler çok yalın ve tatlı kelime oyunlarıyla şekillendirilerek yazılmış. Yazarın yazınsal hâkimiyeti açıkça görülüyor. Neyi nasıl anlattığının bu derece farkında olmak önemli bir beceri.
Yukarıda da söylenmiş, çok akıcı bir kitap. Kısalığını da hesaba katınca bir oturuşta bitirilebilir. Benim için süre 2-3 gün kadar uzadı. Hem diline hem de anlatımına biraz daha vakit ayırmak istedim.
Akıcı olduğu kadar hikâyelerde bırakılan bilinçli boşluklarla okuyucuya 93 sayfanın ötesinde bir deneyim sunuyor. Yukarıdaki her öyküden bir roman çıkarılabilir yorumunun da bununla bağlantılı olduğunu düşünüyorum. Öyküler arasındaki ince bağlantılarla birlikte yaşayan bir dünya oluşturmuş yazar. Bu da bütünde yaratılan dünyada ne olup bittiğine dair öyküleri kendi aralarında birleştirerek düşüncelere dalmamıza vesile oluyor.
Birçok yazarın düştüğü her detayı anlatma probleminden kurtulması çok değerli Türkgeldi’nin. Yukarıdaki söylediğim okuyucuya verilen özgürlük bunun sayesinde gerçekleşiyor. Cümlelerini, paragraflarını da gereksiz doldurmaya çalışmamış. Yapmacıklığa dair hiçbir unsur yok.
İsimsiz karakterler, bölgeler… Hem özgürlüğümüze hem de eserin tekinsizliğine hizmet ediyor. Tekinsizlik demişken evet, yukarıda söylendiği gibi kötücül hava hâkim her öyküye. Bazı öyküler özellikle (tabii ki yazar tarafından bilinçli olarak) okuyucuyu iğrendirmeye yönelik. Özellikle sebepsiz kötülük. Zaten en ağırı ve korkuncu da budur.