Merhabalar herkese 
Yazmak istediklerimi tam toparlayamadım 
o yüzden madde madde bir şeyler yazmaya çalışacağım.
Öncelikle romantik vampir tiplemesi okumadığımız için Mehmet Berk Yaltırık’a teşekkürü borç bilirim.
Kitap genel olarak akıcı gerilimi düşmeyen bir kitaptı. Anlatılan huzursuzluğu, tekinsizliği bazı bölümlerde ben de yaşadım. Ancak Paşalı bölümleri Asil’in bakış açısındaki bölümlere açık ara farkla tercih ederim. Hatta bazı bölümlerde günümüz bağlantısı hiç olmasaydı sadece Paşa’yı dinleseydik bile olurdu diye düşündüm. Yalnızca Asil’in gerçekleri fark edip Paşayla yüzleştiği bölümler güzeldi.
Vampirlik olayının daha gizemli kalacağını yüzeysel geçileceğini düşünüyordum ilk başlarda. Böyle olmaması beni şaşırttı. Hele Ismihan’ın Paşa’yı bulduğu bölümler neydi öyle yav. Bunlar dışında zalimliğiyle bilinen Paşa’nın köylülere dokunmaması, camiye girip kendini öldürmek istemesi dikkatimi çeken başka hususlardı.
Biraz da Ismihan’ı görmek isterdim. Sonuçta bu durumu Paşa’dan önce ve daha uzun süre yaşamış yadsımış. Neler oluyor bilmek isterdim.
“Dinelmek” fiilini sadece Sivas’ta kullanılıyor sanırdım. O taraflarda da varmış görünce istemsiz gülümsedim.
Bir de kitabın sonlarında geçen Paşa’nın söylediği Eflaklı ihtiyari anlatan meşhur kitap gerçekten var mı? Yoksa kurgu mu? Burada dursun soru-cevap etkinliğinde sorarım.
Paşa hep uzun saçlı tasvir edilmişti. Bir türlü hayal edemedim ve yakıştıramadım da. Hep kapaktaki haliyle tasvirler canlandı gözümde. Ha bu benim açımdan kötü değil hatta daha iyiydi.
İsmini anmamak lazım. 